68- வது சுதந்திர தினத்தை முன்னிட்டு நினைவில் மலர்ந்தது !

நன்றி கூற விழைகிறேன் ,

 

நம்  நாட்டின் 68 வது  சுதந்திர தினத்தை முன்னிட்டு ,மலேசிய நாட்டின் குடிமகளாக பூச்சோங் ,சிலாங்கூரில்  பிறந்து வளர்ந்து ,அரசாங்கம் உருவாக்கிக்கொடுத்த பல பொது வசதிகளை இதுவரையில் அனுபவித்து வந்த மக்களில் நானும் ஒருவள் . அந்த வகையில் ,நான் வசித்து வந்த கம்போங்  போஹோல் (Kampung Bohol)என்ற கிராமத்தின் அருகில், இயங்கி வந்த ஓர் உள்ளூர் மருத்துவமனையைப் பற்றி உங்கள் அனைவருடன் பகிர்ந்து கொள்ள நினைக்கிறேன் .

                                           

7 வது மைல் ,ஜாலான் பூச்சோங்,கின்றாரா ,பூச்சோங் 

 

95 HOSPITAL ANGKATAN TENTERA என்று  அழைக்கப்பட்ட உள்ளூர் மருத்துவ வரலாற்றை வடிவமைத்த ஒரு நிறுவனமான வரலாற்றுப்பூர்வ மிக்க மருத்துவமனையைப், பூச்சோங்கில் வசித்து வந்த எவராலும் மறக்க முடியுமா ?

 பூச்சோங்கின் விரைவான வளர்ச்சி மற்றும் மாறிவரும் தோற்றத்தின் மத்தியில், மறக்க முடியாத ஒரு பாரம்பரியம் உள்ளது - அதுதான் 95 HOSPITAL ANGKATAN TENTERA(HAT). இது ஒரு சாதாரண மருத்துவமனை மட்டுமல்ல; இது தியாகம், அர்ப்பணிப்பு மற்றும் சமூகத்திற்கு, குறிப்பாக 1970கள் முதல் 1990கள் வரை, தளராத அதன் சேவைகளின் சின்னமாகும்.

வரலாறு மற்றும் பாரம்பரியம் 

பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ காலத்தில் பிரிட்டிஷ் இராணுவ மருத்துவமனை கின்றாராவாக இந்த மருத்துவமனை தொடங்கப்பட்டு மலாயாவில் பிரிட்டிஷ் இராணுவ வீரர்களுக்கான முக்கிய சிகிச்சை மையமாக மாறியது. சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, இந்த மருத்துவமனை மலேசிய ஆயுதப்படைகளால் கையகப்படுத்தப்பட்டது, இராணுவ வீரர்கள் மற்றும் அவர்களது குடும்பங்களுக்கு மட்டுமல்ல, உள்ளூர் பொதுமக்கள் சமூகத்திற்கும் சிகிச்சை அளிக்கும் ஒரு விரிவான மருத்துவ மையமாகத் தொடர்ந்தது.பூச்சோங்கில்

கின்றாரா தோட்டம் ,புக்கிட் ஜாலில் தோட்டம் ,மேலும் அருகில் உள்ள அனைத்து பகுதிகளிலிருந்தும் பொதுமக்கள் சிகிசிச்சைக்காக இங்கே வந்து போவதுண்டு .

சமூகத்திற்கு எல்லையற்ற பங்களிப்பு

வெறும் மருத்துவமனையை விட, HAT கின்றாரா என்பது பலர் எதிர்பார்க்கும் ஒரு சுகாதார மையமாகும். இது தரமான இலவச சிகிச்சையை வழங்கி வந்தது, அர்ப்பணிப்பு மற்றும் அனுபவம் வாய்ந்த மருத்துவர்கள் மற்றும் செவிலியர்கள், பின்னணியைப் பொருட்படுத்தாமல், பாகுபாடு இல்லாமல், உண்மையான அன்புடன் நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்தனர்.

என் இதயத்தில் ஒரு முத்திரையை பதித்த தனிப்பட்ட அனுபவங்கள்

பிறந்தது வளர்ந்தது ,பிறகு திருமணமாகி இங்கேயே வீடு வாசல் என வாழ்க்கையை ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் நான் ,ஒவ்வொரு முறையும் ,அந்த மருத்துவமனையை(தற்போது பயிற்சி கூடமாக ) கடந்து செல்லும்போதெல்லாம் ,ஏதோ ஒன்று என் உள்ளத்தில் சொல்ல நினைப்பதை என்னால் தடுக்க இயலாது.அதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தாலும் , என் நெஞ்சை விட்டு நீங்காத  ஓர் அனுபவம் இங்கே ஏற்பட்டத்தை  பகிர்ந்து கொள்ள நினைக்கிறேன் . 

என் ஒன்பது வயதில் , சைக்கிளில் இருந்து விழுந்து ,அதை வீட்டில் சொல்லாமல் அமைதியாய் இருந்தேன்.ஓரிரு நாட்களில் என் இடது முட்டிக்குக்கீழ் கால் வீங்கிப்போய் மிகுந்த வலியால் என்னால் நடக்க இயலவில்லை !காலை கீழே வைக்கவே முடியவில்லை .வாழ்க்கையில் அந்த நொடிதான் மோசமான வலி என்று உணர்ந்தேன்!(அதன் பிறகு அனுபவித்த வலிகள் அதைவிட மோசமாக இருக்கும் என்பது தெரியாமல்)அன்பே உருவான என் தந்தை சைக்கிளில் ஏற்றிக்கொண்டு என்னைக் கின்றாரா ஆயுதப்படை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கே என் காலைத் தொட்டுப் பார்த்த ,இந்திய மருத்துவர் திரு.பராம் ,என்னை எக்ஸ்ரே எடுக்கச் சொல்லி ,ஆண் தாதியிடம் பணித்தார் . அப்பாவின் உதவியுடன் நான் முதல் முறையாக சக்கர நாற்காலியில் அமர்ந்தேன்,அந்த அனுபவத்தை இன்னமும் என்னால் மறக்க முடியாது.

என் நிலையை திறமையாகவும் கவனமாகவும் பரிசோதித்த மருத்துவர்,எக்ஸ்ரே படங்களைப் பார்த்த பிறகு, அவர் உடனடியாக சிகிச்சையைத் தொடங்கினார். ''செல்வி பள்ளிக்கூடம் போகவேண்டுமா ? ஆமாம்''என்றேன் மருத்துவர் என்னிடம் மெதுவாக,''அப்படியென்றால் செல்வி, சுவரைப் பார் உன் காலைப் பார்க்கக்கூடாது , என்று அன்பாக என் கவனத்தை திசை திருப்பியது இன்னும் எனக்கு நினைவிருக்கிறது.

மருத்துவர் கொடுத்த தைரியம் , அருகில் அப்பாவும் இருந்தபடியால் வலிமிகுந்த அறுவை சிகிச்சையைச் செய்யும்போது நான் என்னைத் திடப்படுத்திக் கொண்டேன். வலி மிகவும் தீவிரமாக இருந்ததால் நான் கத்தினேன், ஆனால் நான் பயப்படாமல் இருக்க என் தந்தை என் கையை இறுக்கமாகப் பற்றிக்கொண்டார் . ஒரு அக்கறையுள்ள செவிலியர் அவ்வப்போது என் பக்கத்தில் இருந்தார், கால்களிலிருந்து வெளியேறிய இரத்தத்தையும் சீழையும் சுத்தம் செய்ய உதவினார்.

சீழ் மற்றும் அழுக்கு இரத்தம் வெற்றிகரமாக அகற்றப்பட்டுவிட்டதாகவும், நான் சீக்கிரம் குணமடைவேன் என்றும் மருத்துவர் என் தந்தையிடம் கூறினார். அதன் பிறகு, நான் மெதுவாக என் கால்களை தரையில் ஊன்ற முடிந்தது, ஒரு மகத்தான நிம்மதியை என் ஆன்மா உணர்ந்தது . சுமார் பத்து நாட்கள் மருத்துவமனையில், காலுக்குத் தொடர் சிகிச்சை செய்ய வேண்டும். இரண்டு மாத மருத்துவ விடுப்பு . வீட்டில் ஒரு மஹாராணியைப் போல கவனித்துக்கொண்ட குடும்பம் . அது ஓர் இனிமையான நினைவாக மாறியது!

அறுவை சிகிச்சையால் என் காலில் ஏற்பட்ட வடு இன்றுவரை அப்படியே இருக்கிறது . கின்றாரா ஆயுதப்படை மருத்துவமனை அளித்த அர்ப்பணிப்பு, அன்பு மற்றும் நம்பிக்கையின் வரலாற்று அடையாளமாக, என் இதயத்தில் என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும் அந்த வடு !

மேலும் ஒரு கசப்பான அனுபவம் எங்கள் குடும்பத்தில் 1992 இல் நடந்தது.என் தந்தை 9/7/1992 இல்  காலையில் வீட்டில் மயக்கமுற்று கீழே விழுந்தார்.அக்கம்பக்கத்தினர் உதவியுடன் என் அப்பாவை இந்த மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றோம்.அங்கிருந்து அவசர சிகிசிச்சை வண்டியின் மூலம் ,அப்பாவை  பெட்டாலிங் மருத்துவமனைக்கு கொண்டு தீவிர சிகிசிச்சை அளித்தது .சில நாட்கள் கழித்து 15/7/1992 இல் என் தந்தை இவ்வுலகை விட்டுப்பிரிந்தார்! 

இப்படி நோயாளிகளுக்கு சிகிட்சை மட்டுமின்றி ,பிரசவம் ,விபத்துகளுக்கு அவசர சிசிச்சைகள் என அனைத்துக்கும் ,இந்த மருத்துவமனை சிம்ம சொப்பனமாய் விளங்கியது. 1970களில் நாங்கள் இருந்த குடியிருப்பு பகுதிக்கு அருகில் ஒரு ஈய வயல் இருந்தது . அங்கே அடிக்கடி மண் சரிவு ஏற்பட்டு ஒருமுறை ,மோசமான மண் சரிவு பல உயிர்களை பலியாக்கியது !அந்த சமயங்களில் இராணுவவீரர்கள் ஹெலிகாப்டர்கள் மூலம் அந்த பகுதிகளில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு பல உதவிகளை வழங்கியதையும் நாங்கள் கண் கூடாக கண்டதும் உண்டு .

இடமாற்றம்

விரைவான நகர்ப்புற வளர்ச்சி மற்றும் மாறிவரும் சுகாதாரத் தேவைகளுக்கு ஏற்ப, கின்றாரா ஆயுதப்படை மருத்துவமனையின் செயல்பாடுகள் கோலாலம்பூரில் ஒரு புதிய, மிகவும் நவீனமான மற்றும் முழுமையாக இயங்கும் வண்ணம் ஒரு பொருத்தமான இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளன.

தேசிய சுகாதார அமைப்பில் மருத்துவமனைகளின் பங்கு

ஆயுதப்படை மருத்துவமனை இராணுவ வீரர்களின் ஆரோக்கியத்தைப் பராமரிப்பதில் முக்கிய பங்கு வகிப்பது மட்டுமல்லாமல், ஒட்டுமொத்த மலேசிய சுகாதார அமைப்பிலும் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. கடந்த காலத்தில் பூச்சோங்கைச் சுற்றியுள்ள பொதுமக்களுக்கு இலவச சிகிச்சையை வழங்குவதன் மூலம், இந்த மருத்துவமனை அர்ப்பணிப்புள்ள சுகாதார சேவைகளின் மாதிரியாக மாறியுள்ளது.

68வது சுதந்திர தினத்துடன் இணைந்த நம்பிக்கைகள் மற்றும் பரிந்துரைகள்

இந்த எழுத்துக்களின் வழி ,அந்த மருத்துவமனையில் எனக்குக் கிடைத்த அனுபவங்கள், சிகிசிச்சை,அன்பு .பாகுபாடு இல்லாத கவனிப்பு,அர்ப்பணிப்பு என அனைத்துக்கும்  வெறும் வார்ததைகளால் மட்டுமே நன்றி சொல்லிவிட முடியாது என்பதால் ,இந்த  பரிந்துரைகளை  இங்கே முன் வைக்கிறேன். அது நிறைவேற்றப்படும் என்கிற பெரிய நம்பிக்கையையும் கூட .அதுவே நான் அந்த ‘’தாயின்மறு உருவமாக விளங்கிய மருத்துவமனைக்கு சமர்ப்பிக்கும் நன்றியும் கூட !

1.கின்றாரா ஆயுதப்படை மருத்துவமனையை பூச்சோங்கின் பிரதான சின்னமாக உயர்த்த வேண்டும்,

2.மலேசிய சுகாதார அமைச்சகத்தால் மிக உயரிய கௌரவம் வழங்க வேண்டும்.

சுகாதாரம் மற்றும் சமூக சேவைத் துறையில் அனைத்து சேவைகளுக்கும் பாராட்டு மற்றும் அதிகாரப்பூர்வ அங்கீகாரத்தின் அடையாளமாக, இந்த கௌரவம் அதன் சேவைகளை நினைவுகூறுவதற்கு மட்டுமல்லாமல், தற்போதைய மற்றும் எதிர்கால சந்ததியினருக்கு தேசபக்தி உணர்வு மற்றும் வரலாற்று விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதற்கும் மிகவும் முக்கியமானது.

பூச்சோங் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் தற்போது வசிக்கும் இளம் தலைமுறையினருக்கு ஒரு செய்தி. நாம் நிற்கும் இந்த நிலம் வெறும் சாதாரண நிலம் அல்ல என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள். இது ஒரு வளமான மற்றும் அர்த்தமுள்ள வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது, ஒரு காலத்தில் கின்றாரா ஆயுதப்படை மருத்துவமனை ,பலருக்கு சேவையையும் நம்பிக்கையையும் வழங்கும் இடத்தில் துணிச்சலுடன் நின்றது.

தியாகம், அர்ப்பணிப்பு மற்றும் மனிதநேயம் ஆகியவற்றின் மதிப்புகள் நமக்குள் தொடர்ந்து வாழ்ந்து வளர, இந்த பாரம்பரியத்தை நினைவில் வைத்துக் கொள்ளவும் பாதுகாக்கவும் பொறுப்புள்ள வாரிசுகளாக இருங்கள்.

வரலாற்றை ஒருபோதும் மறக்கக்கூடாது, ஏனென்றால் வரலாறு நம்மை வலுப்படுத்தும் வேர், எதிர்காலத்தை வடிவமைக்கும் அடையாளம்.

இந்த மதிப்புமிக்க நிறுவனத்திடமிருந்து சேவையையும் அன்பையும் பெற்ற சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருப்பதில் பெருமைப்படுங்கள். மிகவும் புத்திசாலித்தனமான மற்றும் அர்த்தமுள்ள பூச்சோங்கிற்காக, நம் அன்றாட வாழ்வில் ஒற்றுமை, தோழமை மற்றும் கருணை உணர்வைப் போற்றி, விதைப்போம்.

அன்புடன் ,

செல்விகாளிமுத்து .